Chakkati Kavitha

నేను భద్రపరచుకున్నమరో  చక్కటి కవిత . ఎవరు లిఖి౦చారో  నోట్ చేసుకోలేదు. అందుకు క్షమార్హురాలిని.    
                                                               


                                     పరిచయం  


నింగి నుండి నేల జారే ఓ అమాయకపు వర్షపు బిందువు 
కేవలం ఒక సముద్రపు గవ్వ పరిచయంతో స్వాతిముత్యం అవుతుంటే 
  
ఆదమరచి నిద్రపోతూ కలలుగనే ఓ కమలం కేవలం ప్రభాత వేల 
లేత కిరణాల తాకిడికే పులకిత అయి కళ్ళు తెరచి చూస్తుంటే  


గ్రీష్మ తాపానికి మొడుపోయిన చెట్లను చూచి మూగవోయిన ఓ కోయిల  
కేవలం ఓ మావిచిగురు కమ్మదనం కంఠ౦ తాకగానే గళమెత్తి              
మధురంగా పాడుతుంటే  


ఉదయం నుండి ఎండవేడిమికి అలసిపోయిన  ఓ కలువబాల 
కేవలం నెలరాజు కురిపించే వెన్నెల పుప్పొడి జల్లు స్పర్శచేతనే 
ఇంతింత కళ్ళతో ఆ జాబిలినే రెప్పవాలక చూస్తుంటే


ఇన్నిన్ని అందాలు సృష్టినుంటే 


 నీ  కోసం అన్వేషించే నా చూపు,  నీ  కోసం నిరీక్షించే నా కళ్ళు ,
చివరకు నా చిరునవ్వు , నా  పలకరి౦పూ,
ఏదీ నీలో స్పందన కలిగించలేనందుకు 
కారణం ఏమిటా అని ఆలోచిస్తే 
శూన్య౦ నన్నుచూసి వెక్కిరిస్తూ నవ్వింది 


మన పరిచయం ఏ అద్బుతమునకు దారి తీయలేదు 
           ఏ అందమును సృష్టించలేదు 



దురదృష్టం నాదే అనుకుందామంటే 
 అంతరాత్మ  అంగీకరించదు 
ఆ దురదృష్టం నీదే అనుకుందామన్నా 
తిరిగి ఆ అంతరాత్మ నన్నే నిలదీస్తుంది 
దేన్ని అంగీకరించలేని సందిగ్ధావస్థలో నేనుంటే 
చివరకు కన్నీరు కూడా మౌనంగా నా నుంచి 
      సెలవు తీసుకుంటుంది     

Maro Kavitha

 నేను గతంలో చదివి భద్రపరచుకున్న మరో కవితాచిత్రం 

                           నేను - నువ్వు 

                         
     ఒక అభిప్రాయం మా మధ్య పెఠిల్లున విరిగినప్పుడు  

మేమిద్దరం చెరోదృవం వైపు విసిరేయబడతాము 

ఆమె మొహం నాకేదో నిషిద్ధ వర్ణ చిత్రంలా గోచరిస్తుంది 

చేయి చాచితే అందే ఆమె దూరం 

మనస్సులో యోజనాలై విస్తరించుకుంటుంది 

ఉల్లిపొరై మా మధ్య లేచిన భేదభావానికి 

నా అహం ఉక్కు పూత పూసేందుకు  నడుం బిగిస్తుంది 

మౌనంగా  మా మధ్య చెలియలి కట్టలా పడుకుని ఉన్న పాపకు  

ఇటువైపు నా గుండె కల్లోల సాగరమై ఎగసిపడుతుంది 

నా మనస్సు విరిగిన అభిప్రాయ శకలాల్ని కూర్చుకుంటూ 

ఆమె కత్తి  వాదర వెనుక గయ్యాళితనాన్ని కొలుస్తుంటుంది 

  టైమ్ కి  డ్యూటీకి కొచ్చి తట్టి సైగ చేసే నిద్రను 

మెలకువ కసురుకొంటు౦ది  

  ఎ౦తకూ నిద్రలేవని ఆమెలో దాసిత్వాన్ని 

  నాలోని పురుషత్వం శంకిస్తుంటుంది 

  అప్పుడు అభిప్రాయం కాదు సమస్య 

 అది విరిగిన క్షణాలు మెదడులో వేరుపురుగులవ్వడం 

   ఇప్పుడు - భేద భావం కాదు ప్రశ్న 

    ఆమె అబలత్వం తీవై సాగి 

    చివురుల అరచేతుల్తో నా అహాన్ని స"మర్ధిస్తూ  " 

                        నా పైకి ఎగబాకలేదనే 

    క్షణ క్షణానికి ఆమె మౌనం 

                        మీద వేయించబడుతోన్న 

                                                     నా అహం  

   బేలగా మారి బీటలు వారెందుకు సిద్ధమౌతుంది 

 ఆమె చలిగాలి అలై ఒంటరితనాన్ని స్పర్శిస్తే  

    జలదరించి వర్షించాలని ఉంటుంది 

       మనో గవాక్షాల నుంచి దూకి వచ్చిన చంద్రబింబం 

     కన్నీటి బిందువై మా మధ్య కేర్ మన్నప్పుడు 

       ఆమె లోని మాతృత్వం పాపకేసి నదిలా కదలి

     అసంకల్పితంగా నన్ను ఆడతనమై తాకుతుందా 

           నేనే నీటి బుడగనై  పేలిపోతాను 

      ఎర్రనీటి  ఏటినై ఉరకలెత్తుతాను 

           ఆమెను నా గుండెల సుడిగుండాల్లో పసిపాపలా తిప్పుతాను 

       నేనే ఆమెనై  అబలనై పసిపాపనై గారాలు పోతాను 

                                                          సన్నపురెడ్డి   వెంకటరామిరెడ్డి            

     

       

             

O kavitha

         ఎప్పుడు  చదివానో గుర్తులేదు, ఎందులో చదివానో గుర్తులేదు కాని అర్థం అయి అర్థం కాని వయస్సులో ఈ కవిత ఎందుకో తెలియదు నాకు చాలా నచ్చింది . వ్రాసిన వారి పేరు తప్ప ఏమి తెలియవు కాని తన ఆర్తిని  మనస్సుకి హత్తుకునేలా  చాలా బాగా రచించాడనిపించింది . అందమైన సరళ  పదాలలో సంక్షిప్తంగా సంపూర్ణ దృశ్యంలో తన బాధని వ్యక్తీకరించాడు. ఇన్నాళ్ళు   ఎంతో అపురూపంగా వ్రాసుకుని మరీ పదిలంగా  దాచుకున్నాను. అది  మీ అందరితో పంచుకోవడం కోసం  ఇక్కడ పోస్ట్ చేస్తున్నాను.

                                                          జీవరసాయనం

            జత కోసం కరువ్వాచి  కలసినప్పుడల్లా  

                  త్వమేవాహం  వెఱెక్కించి 

             నన్ను పారేస్తున్నావు : నిన్ను పట్టుకెళ్తున్నావు 

                   చుట్టూ  సూన్యం 

              నన్ను నాకిచ్చెయ్యమంటూ  వినపడని కేక 

                 దీనంగా విన్నపంగా ------------ 

                         అలసి మౌనం   

               నేస్తం తాపాన్ని కాదు హాయినివ్వు 

           చీకటి లోయలోకి గెంటకు 

                  వెలుగు శిఖరంపై నిలుపు 

               జట్టుగా వెలుగు నీడలలో 

                         పయనిస్తున్న వేళ 

            నన్ను ఒంటరిని చేసి నీవు ఒంటరివి కాకు 

            

            ఎండమావుల లోకమంతా తిరిగి తిరిగి వస్తే 

                  చిరనిరీక్షణలో దుర్భరమైన ఏకాకితనం 

             సర్వస్వాన్ని హరి౦చిన తరువాత     

                   సజీవ  శిథిలే౦ద్రియాలు

              పలకాలనుకున్న స్వాగతం 

                   గ్రహించే శక్తి నీకు 

             పలికే శక్తి నాకు 

                     కరువు కాక ముందే గ్రహించు 

              చెలిమంటే  పరిహాసమూ   

                 దాగుడు మూతా 

              పిడికిలి బిగి౦పూ             

                 శాసనమూ కాదని                                                   

               

               

              చెలిమంటే   

           వ్రతమని, తపస్సని              

             దివ్యానుభవమని 

              మనిషినీ మనసునూ 

            నిత్య  యౌవ్వనంలో 

              హాయిగా...........  తాజాగా  నిలిపే  

             జీవరసాయనమని 

                                                                 -  కొమ్మన  రాధా కృష్ణ    

             

                                                                                                                           

                                                       

                                                                     

               

                      

            

                          

O Mudita Vinnapam

         

                ప్రియమైన  శ్రీ వారికి, 

                                   ప్రేమతో మీ పాద పద్మములకు ప్రణమిల్లుతూ  నా యొక్క విన్నపం తెలుపుకుంటున్నాను . విషయం  ఎలా తెలుపాలో అర్థం కావడం లేదు. చాలా రోజుల తరువాత మనస్సులో మాట వ్రాస్తున్నాను. నేను నీ గర్భంలో రూపు దాల్చను అంటున్న జీవం లేని జీవికి అష్ట కష్టాలు పడి ప్రాణం పోయడం అవసరమా? తల్లి దండ్రి లేక, ఇల్లు వాకిలి లేక తన వార౦టూ లేని ఓ అనాధకు తల్లి నవడం కష్టమా? అసాధ్యమా? 

                               

                     నాది అన్న పదానికి అర్ధం ఏమిటి? నేనెలా మీకు నచ్చచెప్పాలి. ప్రాణం ఎవరిలోనైన ప్రాణమే అది దైవాంశ , ఆ దివ్య శక్తిని నీది నాది అని కుచి౦చాలనుకోవడం మూర్ఖత్వ౦ కాదా. స్త్రీ పురుష వీర్యాండమందలి  తేజస్సు ఒకటే . అనుకుంటేనే నాదై  వెలిగే తేజస్సు ఎవరిదైతే నేమి?

                              తేజస్సు ఎక్కడ రూపు దాల్చినా దాన్ని పెంచి పెద్దచేసే బాధ్యత లో ఆనందం , మమకారం  నా రక్తం నా బిడ్డ అనుకునే భావన కన్నా గొప్పవి. ఇది మీకు ఎలా వివరించను ? పరాయి బిడ్డను పెంచడంలో సమస్యలు ఉండవచ్చు. అయినా అవి బిడ్డ లేని ఇంటి సూన్యత కంటే  ఎక్కువ కష్టకరము బాధాతరము            కావు కదా ?

                              ఎవరి బిడ్డనైన నీ బిడ్డగా అక్కున చేర్చుకునే విశాల హృదయం , పెల్లుబుకే మమత నీలో ఉన్నప్పుడు నీ బిడ్డనే పెంచి పెద్దచేయాలన్న తపన నీకెందుకు ? అని ప్రశ్నిస్తుంది నా మనస్సు 

                               రాజ్యాలు నేలరాలాయి , శతాబ్దాలు గతించాయి , మన ముత్తాతలేవరో మనకి సరిగ్గా తెలియదు.మనము మన తల్లి దండ్రుల బిడ్డలమే అనేందుకు ఋజువులు లేవు.చరిత్రను చూసి రాబోయే కాలాన్ని    ఊహించి మీ సంస్కారాన్ని తరచి చూసుకుని  మనది అనుకున్నది ఎన్నాళ్ళు మనదిగా ఉంటుందో  ఆలోచించండి. 

                              నా మనస్సు మీ ముందు పరిచాను మీ మనస్సు నొప్పించి ఏ పని చేయలేను కనుక  ఇంక మీ నిర్ణయమే నా నిర్ణయం.  ఇక  మీ పాద స్పర్శతో సెలవు తీసుకుంటూ.      
                                                            
                                                                              మీ  సహధర్మచారిణి                  
  

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         

                                                                        

Paryavasaanam

         Behaviour Modification లో Token Economy చదువుతుంటే నా ఫ్రెండ్ విన్నిచెప్పిన సంఘటన గుర్తుకు వచ్చింది. ఇది  చైల్డ్  లేబర్ యాక్ట్ అమలులోకి  రాక ముందు విషయం .విన్నివాళ్ళు వాళ్ళ ఊరి దొరలు, ఒక అమ్మాయి ఏ పదేళ్ళు ఉంటాయేమో ఇంట్లో పని కోసం వరంగల్ కి తెచ్చుకున్నారు. ఆ అమ్మాయి అనాగరికము, అపరిశుభ్రమైన వాతావరణం నుంచి వచ్చింది. విన్ని ఇంటి తీరుతెన్నులు చిన్నపిల్ల అవటం మూలాన చాల త్వరగానే  నేర్చుకుంది . వీళ్ళ ఒద్దిక, పరిశుభ్రత అన్నీఅలవరుచుకుని కొన్ని రోజులకు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళింది. తన అమ్మ , అయ్య పనిలోకి వెళితే తన గుడిసెని చక్కగా శుభ్రపరచి౦ది. కుండలు ఒకదానిపై ఒకటి పేర్చింది. గుడిశెని మొత్తం ఊడ్చి చక్కగా తీర్చిదిద్దింది.

పని నుండి మధ్యాహ్నం ఇంటికి అదే గుడిసెకి  వచ్చిన వాళ్ళ అమ్మకి గుడిసె శుభ్రత కనిపించలేదు.తనకి కావాల్సిన వస్తువు ఉన్నకుండని  ఆదరా బాదరాగా వెతికి  అన్ని కుండలు చెల్లా చెదరు చేసి , వస్తువు దొరికిన తరువాత, తనకు కావలసినవి దొరకడానికి అంతసేపు పట్టిందని దానికి తన కూతురు చేసిన నిర్వాకం కారణం అని తన కూతుర్ని నాలుగు చెడామడా తిట్టి , కొట్టి వెళ్ళిపోయింది. ఆ అమ్మాయికి తను చేసిన తప్పేంటో అర్ధంకాక నిలువు గుడ్లేసుకుని నిలుచుండిపోయి౦ది.

    సమాజంలో మనుషుల ప్రవర్తనలో  మార్పు రావాలంటే  అందుకు తగిన పరిస్థితులు అన్ని చోట్ల కల్పించబడకపోతే ఆ మార్పు సుస్థిరబడనట్లే. ఒక సంస్థ నాలుగు గోడల మధ్య  ఏర్పడే  మార్పుకి జరిగే అభ్యసనానికి బైట ప్రపంచం గుర్తింపుని , నీడని అందించి పెంపొంది౦చకపోతే  ఆ అభ్యసనం నిరుపయోగమౌతుంది. అలాగే చిన్నప్పటి నుంచి నేర్చుకున్న విలువలకి ఆలంబన దొరకకపోతే అవి ఆవిరైపోతాయి. అందుకే నేటి ప్రపంచంలో నేర్చుకున్న దానికి, అమలుపరిచే వాటికి అంత వ్యత్యాసం . నేర్పేవారికి నేర్చుకునే వారికి మధ్య అంతటి అగాధం. నేర్చుకోలేని వాళ్ళు ఎన్నటికి  నేర్పేవాళ్ళు కాలేరు అని నా అభిప్రాయం.